Konflik antara Israel dan Iran bukan sahaja melibatkan kekuatan ketenteraan, tetapi juga perang ekonomi yang menentukan siapa lebih lama mampu bertahan. Laporan menunjukkan bahawa Israel tidak mampu menanggung kos operasi yang tinggi dalam melindungi Tel Aviv dan Haifa, berbanding kos lebih rendah Iran melancarkan serangan peluru berpandu dari jauh.
View on Threads
| Elemen | Israel | Iran |
|---|---|---|
| Kos operasi pertahanan (Iron Dome, David’s Sling) | USD 200,000 – 700,000 sehari | – |
| Kos per peluru dipintas | USD 40,000 – 150,000 | – |
| Kos peluru berpandu (dilancar Iran) | – | USD 50,000 – 100,000 sebutir |
| Kesan kemusnahan bandar | Tinggi (Tel Aviv, Haifa, insurans, pelaburan) | Rendah (serangan dari jarak jauh) |
Iran menggunakan pendekatan ‘asymmetrical warfare’ – strategi di mana peluru berpandu dilancar dari jauh dengan kos rendah tetapi berupaya merosakkan moral dan ekonomi Israel. Ini memaksa Israel untuk berbelanja besar dalam mempertahankan kawasan padat penduduk dan infrastruktur strategik.
- Serangan bertubi-tubi ‘mencairkan’ sistem pertahanan.
- Meningkatkan tekanan ekonomi dalam jangka masa panjang.
- Melemahkan imej pertahanan Israel di mata dunia.
Media arus perdana Barat seperti CNN, BBC dan Fox jarang menyiarkan data kos ini kerana ia boleh menjejaskan imej ‘kebal’ Israel yang mereka cuba tonjolkan. Naratif bahawa Israel dalam kawalan penuh sangat penting untuk mengekalkan sokongan awam dan politik dari negara sekutu.
Maklumat kos sebenar hanya muncul dalam laporan ketenteraan bebas atau kebocoran dalaman, namun sukar menembusi liputan media utama.
Berdasarkan data dan strategi yang diamalkan, tidak mustahil bahawa permintaan gencatan senjata oleh Israel sebenarnya berpunca daripada tekanan kewangan dan strategik, bukan semata-mata untuk mencari keamanan.
Situasi ini menunjukkan bahawa dalam konflik moden, ekonomi adalah senjata yang sama penting dengan peluru berpandu.
Maklumat yang terkandung dalam siaran ini adalah untuk tujuan maklumat am sahaja.
